1) وقتی فردى براى برگزارى نماز جماعت به مسجد می‌آید، همین امر یعنى آمدن او به مسجد سبب می‌شود که بسیارى از صفاتى که یک فرد در نتیجه خودبینى دارد تبدیل به جمع‌گرایی شود. و پدیدار شدن این صفات نیکو خود عاملى است که انسان در رحمت خدا را به روی خود باز ببیند و با آمدن به مسجد و برپایى نماز جماعت به تدریج همه صفات او مظهری از زیبایى خدا شوند و دیگر هیچ صفت نکوهیده را در خود نبیند.

2) تجربه نشان داده که اکثر کسانى که در زندگى اجتماعى خود موفق هستند، اهل مسجد و نماز جماعت‌اند. چون وقتى که یک فردى اهل مسجد باشد، هیچ گاه از نارسایی‌هاى مادی مأیوس نمی‌شود و دست خدا را لابه‌لاى همه امور می‌بیند. پس با بینش و دید گسترده‌تری در جامعه و کارهاى اجتماعى خود حاضر می‌شود و روح کسالت از وى گرفته می‌شود. در نتیجه فرد در زندگى اجتماعى خود موفق‌تر می‌شود.

3) وقتى انسان به مسجد می‌رود و نماز جماعت می‌گذارد، همین نماز جماعت منشأ بسیارى از برکات و پاداش براى او می‌شود

منبع:تبیان

1) نماز به جماعت از نماز اول وقت هم با فضیلت‌تر است و پاداش نماز جماعت هر چند مختصر و کوتاه برگزار شود، از نماز فرادا که طولانى بخوانند بیشتر است. در حدیث است: هرگاه عدد نمازگزاران در جماعت، از ده نفر بیشتر باشد، پاداشى نصیب نمازگزاران می‌شود که قابل بیان و شماره نیست.

2) نماز جماعت مظهر عظمت اسلام است.

3) نماز جماعت مبارزه با فردگرایى است.

4) نماز جماعت عامل نظم است.

5) نماز جماعت کم خرج‌ترین اجتماعات دنیاست و...

تا به حال با این همه توصیفاتى که از این مکان مقدس و فواید فردى و اجتماعى و مادى و معنوى آن شد باید اهمیت و برترى این خانة مسلمین بر همگان روشن شده باشد.

منبع:وبلاگ نماز

اگر بخواهیم «جایگاه و موقعیت و اهمیت مسجد در اسلام» را بیابیم، بایستى به صدر اسلام برگشته و جایگاه مسجد در میان مسلمانان عصر پیامبر (ص) را مورد بررسى قرار دهیم. چرا که تاریخ مسجد با تاریخ اسلام گره خورده و این نهاد مقدس پس از بعثت پیامبر (ص) عهده‌دار نقش‌هاى مهم و گوناگونى در نهضت و انقلاب آن حضرت بوده است.

با بررسى و کاوش در منابع معتبر اسلامى روشن می‌شود که «مسجد» به عنوان چهار کانون و پایگاه مهم در میان مسلمانان صدر اسلام مطرح بوده و یک «مسجد» اسلامى این

نكته: «مسجد، دوست‌ترين مواضع است نزديک حق تعالي... مسجد، خانه هر پرهيزكاري‌ا‌ست؛ يعني مرد متقي، ملازم بيت الله است، چنان‌که شخصي که صاحب‌خانه‌اي‌ا‌ست، دايم در آن خانه مي‌باشد و هر که براي خداي مسجدي بسازد، حق تعالي براي وي کوشکي[1] در بهشت بنا کند و در حديث آمده است که...: هر که بنا کند مسجدي و اگر چه هم‌چندِ خوابگاه اِسفَرود[2] باشد ـ که آن در غايت کوچکي و تنگي ـ است حق تعالي بنا کند از براي وي خانه‌اي در بهشت؛ و توفيق عمارت کردن[3] مساجد و بُقاعِ خير نيابد الّا کسي که مُؤَيد باشد مِن عِندِالله به کمال ايمان و عمل صالح...».[4]
مسجد، جاي خواندن خدا و راز و نياز با معبود بي‌همتاست. بنابراين، نبايد در آن از خدا غافل بود و به جاي تقرب به حضرت حق، از وي دور شد و به غير حق پرداخت.
توصيه: «چون در مسجدها مي‌روند مي‌خوانند که و خاص و عام چون در مسجد آيند و سنت نماز بگزارند و بنشينند و ميان فرض و سنت هر حکايت و حساب و کتاب ديواني و ميان ديهي[6] و هر بيهوده و كلْپَتره[7] بازاري و خانگي که دانند و شنيده باشند همه برخوانند, بلکه بسيار بود که به جنگ و ماجرا انجامد و به تَعْنَت[8] و اِيذاي[9] يکديگر در آيند و آواز بلند کنند و تکذيب و تکفير يکديگر کنند و فِتنه و غمازي[10] آغازند, و آخر الامر فَريضه بگزارند و با باطن‌هاي پر از غَلّ و

در بررسى کلمات و بیانات قرآن و سنت دربارة «مسجد» نکته مهمى که توجه انسان را به خود جلب می‌کند، تأکید و تشویق فوق‌العادة پیشوایان دین بر رفت و آمد به مساجد و انس گرفتن با خانه خداست. در شرع مقدس اسلام بسیار سفارش شده است که نماز را در مسجد بخوانند.

مسجد، محل زیارت خداوند متعال یعنى مکانى است که انسان با انجام عبادت خالصانه خویش در آن، در اوج تقرب به حق تعالى قرار می‌گیرد و ملکوت این عبادت و حضور خالصانه در مسجد، به صورت نورى درخشان در تاریکی‌هاى عالم قیامت، براى او جلوه‌گر خواهد شد. مسجد همانند ستاره‌اى درخشان در آسمان است. سکونت در جوار عرش الهى در فرداى قیامت و کسب مغفرت گناهان از خداوند متعال یکى دیگر از فواید و آثار رفت و آمد به مسجد است. حضرت على (ع) می‌فرماید: