فضيلت رفتن به مسجد

«رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم فرمود: هر كس در دنيا مسجدي بسازد خداوند سبحان در برابر هر وجب آن( و يا فرمود: در برابر هر ذراع آن) شهري از طلا و نقره و در و ياقوت و زمرد و زبرجد و لؤلؤ به او عطا مي فرمايد.»
(وسائل الشيعه، ج3،ص483)

ابوعبيده حذاء از امام باقر عليه السلام روايت كرده كه فرمودند:

«كسي كه بنا كند مسجدي را هر چند به اندازه لانه مرغي باشد بنا مي كند خدا براي او در خانه اي در بهشت.
ابوعبيده گفت: در بين مكه و مدينه حضرت به من گذشت، سنگ هايي را برداشتم و چيدم (وبه اندازه اي كه بشود در آن نماز خواند) عرض كردم: اين از آن است كه شما فرموديد؟ فرمودند: آري.
در تورات نوشته شده است كه خانه هاي من در روي زمين مسجدهاست پس خوشا به حال آن نده اي كه در خانه وضو بگيرد و تطهير نمايد وسپس در خانه من، مرا زيارت كند آگاه باشد كه احترام زيارت كننده و ميهمان بر صاحب خانه لازم است. (ثواب الاعمال، ص66)
در حديث ديگر مي فرمايد: آگاه باش به انان كه در تاريكي هاي شب به طرف مسجدها روانند مژده ده كه در قيامت با نوري درخشان خواهند بود.
كسي كه مسجد مي رود قدم ها را كوچك بردارد تا ثواب بيشتر براي او نوشته شود در روايت از رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم آمده كه فرمود:
«كسي كه به مسجدي از مساجد خدا برود براي او در برابر هر قدمي كه بر مي دارد تا به منزل برگردد ده حسنه مي باشد و ده گناه از او محو و ده درجه به او عطا داده مي شود.

ايشان به ابوذر فرمود:

اي اباذر! همانا خداوند به تو به هر نفسي كه در مسجد مي كشي درجه اي در بهشت عطا مي كند و درود مي فرستد بر تو ملائكه و به هر نفسي كه مي كشي نوشته مي شود براي تو ده حسنه و محو مي شود از تو ده گناه.
(بحارالانوار، ج77، ص72)
پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم از جبرييل پرسيد: چيست براي امت من در جماعت؟
جبرييل گفت: اي محمد! اگر دو نفر باشند(امام و مأموم) خداوند براي هر يك از اين دو نفر به هر ركعت نمازشان ثواب 150 نماز مي نويسد و اگر سه نفر باشند براي هر نفرشان به هر ركعتش ثواب ششصد نماز، و اگر چهار نفر باشند به هر ركعت ثواب 1200 نماز، و اگر پنج نفر شوند به هر ركعت ثواب 2400 نماز، و اگر شش نفر باشند به هر ركعت ثواب 4800 نماز و اگر هفت نفر باشند براي هر كدامشان به هر ركعت ثواب 9800 نماز و اگر هشت نفر باشند به هر ركعت نمازشان ثواب 19200 نماز، و اگر نه نفر باشند براي هر كدامشان به هر ركعتي ثواب 36400 نماز، و اگر ده نفر باشند خداوند براي هر نفرشان به هر ركعت ثواب 70800 نماز، و اگر از ده نفر زيادتر شوند اگر آسمانها همه كاغذ و درياها مركب و درخت ها قلم و جن و انس و ملائكه نويسنده شوند قدرت نوشتن ثواب يك ركعتش را ندارند.
اي محمد! اگر مومن تكبيره الاحرام را با اماما جماعت درك نمايد از 600 هزار حج و عمره و از دنيا و آنچه در ان است بهتر است؛ به هفتاد هزار برابر؛ يك ركعت نمازي كه مومن انجام دهد با امامع بهتر است از صد هزار دينار كه صدقه بدهد بر مساكين، و سجده ا ي كه مومن با اامام جماعت انجام دهد از ازاد كردن صد بنده بهتر است.
(عروة الوثقي، ص 762)
ناگفته نماند كه اين همه فضيلت براي رفتن به مسجد، زماني است كه اجتماع مردم در مسجد به نفع اسلام و مسلمين باشد و الا اگر خداي ناخواسته عده اي در مسجد جمع شوند براي توطئه و ضرر رساندن به اسلام و مسلمين، آن مسجد نه تنها فضيلت ندارد بلكه بايد خراب كرد كما اينكه خداوند سبحان فرمود:
«والذين اتخذوا مسجداً ضرارا و كفرا و تفريقا بين المومنين» (توبه،107)
اين آيه و آيات بعدش درباره گروهي ديگر از منافقان است كه براي تحقق بخشيدن به نقشه هاي شوم خود اقدام به ساختن مسجدي در مدينه كردند كه بعدا به نام مسجد ضرار معروف شد و خلاصه جريان اين كه گروهي از منافقان نزد پيامبر خدا صلي الله عليه و آله وسلم امدند و عرض كردند: به ما اجازه بدهيد مسجدي در ميان قبيله بني سالم (نزديك مسجد قباء) بسازيم تا افراد ناتوان و بيمار و پيرمردان از كار افتاده در آن نماز بگزارند و همچنين در شب هاي باراني كه گروهي از مردم توانايي آمدن به مسجد شما را ندارند فريضه اسلامي خود را در ان انجام دهند و اين هنگامي بود كه پيامبر عازم جنگ تبوك بود. پيامبر به آنان اجازه داد ولي اضافه كردند: آيا ممكن است شخصا بياييد و در آن نماز بگزاريد ؟ پيامبر فرمود: من فعلا عازم سفر و هنگام بازگشت به خواست خدا به آن مسجد مي آيم و نماز در آن مي گزارم.
هنگامي كه پيامبر صلوات الله عليه و آلهما از تبوك بازگشتند نزد ايشان آمدند و گفتند: اكنون تقاضا داريم كه به مسجد ما بياييد و در ان جا نماز بخوانيد. و از خدا بخواهيد كه ما را بركت دهد و اين در حالي بود كه هنوز پيامبر وارد مدينه نشده بود.
در اين هنگام پيك وحي خدا نازل شد و اين ايات را آورد و پرده از اسرار كار انان برداشت و به دنبال آن رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم دستور داد مسجد مزبور را آتش زنند و بقاياي ان را ويران كنند و جاي ان را محل ريختن زباله هاي شهر سازند.
اگر به چهره ظاهري كار اين گروه بنگريم از چنين دستوري در آغاز دچار حيرت خواهيم شد، مگر ساختن مسجد آن هم براي حمايت از بيماران و پيران و مواقع اضطراري كه در حقيقت هم يك خدمت ديني است، و هم يك خدمت انساني، كار بدي است كه چنين دستوري درباره آن صادر شده، اما هنگامي كه چهره باطني آنان را بررسي مي كنيم خواهيم ديد كه اين دستور چقدر حساب شده بود ه است ولي لطف خدا به ياري مسلمانان شتافت و ان نقشه را نقش بر آب كرد.
در نخستين آيه مي گويد: گروهي ديگر از انها مسجدي در مدينه اختيار كردند و منظور آنها اين بود كه با اين عمل ضرر و زياني به مسلمانان برسانند (حتي اگر توفيق يابند اسلام را از صفحه جهان براندازند) و (تقويت كنند) كفر و تفرقه ميان مومنان و كمين گاه براي كسي كه با خدا و پيامبرش از پيش مبارزه كرده بود. آنها سوگند ياد مي كنند كه نظري جز نيكي نداشته ايم، اما خداوند گواهي مي دهد كه انها دروغ گو هستند و هرگز در آن قيام (وعبادت) نكن، آن مسجدي كه در روز نخست بر پايه تقوا بنا شده شايسته تر است كه در آن قيام (وعبادت ) كني . در آن مرداني هستند كه دوست مي دارند پاكيزه باشند و خداوند پاكيزگان را دوست مي دارد.
داستان مسجد ضرار درسي است براي عموم مسلمانان در سراسر تاريخ زندگيشان. گفتار خداوند و عمل پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم به روشني نشان مي دهد كه مسلمانان هرگز نبايد آنچنان ظاهر بين باشند كه تنها به قيافه هاي به ظاهر حق نگاه كنند و از اهداف اصلي بي خبر مانند، مسلمان كسي است كه نفاق و منافق را در هر زمان و در هر مكان و در هر لباس و چهره بشناسد. حتي اگر در چهره دين و مذهب، و در لباس طرفداري از قرآن و مسجد بوده باشد

منبع:نورپرتال